Eski filmleri izlerken fark ettiklerimi yazmak istedim. İlk önce şunu söylemek lazım eskiden çok daha duyarlı bir toplummuşuz. Bunu bir emrah filmi izlerken aynı filme yapılan yorumları okurken anladım. Keza eğitimsiz bir topluma film aracılığıyla bir ana fikir vermeye çalışmanın ise istenilmeyen sonuçlara gebe olduğunu fark ettim.
Evet eskiden çok daha duyarlıydık çünkü Emrah'ın acısını ekran karşısında paylaşıyorduk. En azından anlamaya çalışıyorduk. Kötü birşey mi bu? bir açıdan öyle diğer bir açıdan değil. Bir film ortaya çıkarken senaristin aktarmak istediği ana fikiri destekleyen olaylar yaratır. Bunlara filmin dramatik yapısı deniliyor. Dramatik yapıya kendimiz kaptırmamızın bir sonucu olarak duyarsızlaşma oluyor ki bu kötü olan kısım. İyi olan kısım ise bu dramatik yapıya kendini kaptırmadan ana fikiri anlamaya, özümsemeye çalışmak.
Dramatik yapıya kendini kaptıran herkes Emrah ve ailesiyle o acıyı yaşıyor bizzat ağlıyorduk. Bu o zamanın duyarlılığına bir kanıttır. Bunun yanında bu olaylar artık bizim için olağan bir hal alıyor aynı olay yaşandığında şaşkınlık değil yavaş yavaş bilmişliğin verdiği duyarsızlıkla hareket etmeye başlıyoruz. Bu olayın kötü tarafı farkında olmadan vermek istediğimiz ana fikir "x olayı kötü bir olaydır !" kötü olay olmaktan çıkıyor günlük hayatta yaşanan bir süreçmiş gibi gelmeye başlıyor insanlara.
Günümüzde kendi apartmanında tanışmadığı komşuları olan hatta hiç kimseyle görüşmeyen ve o apartmanda 5 yılını geçiren insanlar mevcut ki 5 yıl gayet uzun bir zaman insanların birbiri ile iletişim kurması için. Bunun nedeni eski duyarlılığımızı yitirmemiz ve o duyarlı insanlarla dalga geçmeye başlamamız. İşte bu insanlar Emrah filminde ağlayan insanlardı. "ulen eskiler neler çekmiş yahu şu filme baksana" hayır eskiler hallerinden gayet memnundu çünkü kültür bizim kültürümüz yaşanan olay ise üzücü bir olaydı.
Bugün yeşilçam bitti bu tarzda filmler çekilmiyor zaten zamanın gereği çekilmemeside gerekiyor daha iyi anlatımlarla daha güzel filmler izliyoruz artık. Önemli nokta şurası biz eskisi kadar duyarlı mıyız? Hayır değiliz, filmleri bahsettiğim gibi fazla dramatik yapıya kaptırmadan izliyoruz sadece izliyoruz çıkıyoruz ve bitiyor. Ancak benim bahsettiğim ikinci kısmı yapmıyoruz. Filmlerin bize anlatmak istediği asıl konuyu, ana fikiri anlamaya çalışmıyoruz.
İzlediğimiz Filmlerden hayata dair nasıl çıkarımlar yapabileceğimizin bir farkına varsak, herhalde filmleri çok daha dikkatli izlerdik sonuçta bir senaristin bir olaya bakış açısını bir yönetmenin yorumlamasıyla izliyoruz, bir oyuncuda ana karaktere can veriyor, 3 farklı kişinin hayata dair gözlemleri bir arada :) bence çok harika bir malzeme.
Bugün kültürel işgal altında bir millet olarak, Hollywood yapımı dendimi çoğumuz için akan sular duruyor. Halbuki bir Nuri Bilge CEYLAN imzalı film benim için çok daha değerli çünkü benim kültürüm. Ben bu kültürün çocuğuyum, ben bu kültürün parçasıyım bu kültür olmazsa muhtemelen bende yokum demektir.
Kültürler yaşayan varlıklardır zaten başka kültürlerle alışveriş halindedir ama dünya'da olay biraz değişti kültür empozesi başladı kültürler alışveriş içinde olmalı ama zorla birşeyler kültürün içerisine sokulmamalı bence.
Bu yüzden bir Emrah filmini orada yaşanılan olayı ve anlatılmak istenen ana fikri anlamaya çalışarak izleyin. Emrah'ın sıkıntısına ortak olun, birde böyle izlemeyi deneyin. Sonra tekrar dalga geçin ama bu dediğimi denediğinizde senaristlerin yeterli olmadığı, çok iç açıcı senaryoların yazılmadığı, nadiren iyi bir yönetmen çalışması gördüğümüz yeşilçam filmlerinin tadını daha fazla anlayacaksınız diye düşünüyorum.
Saygılarımla...
Yorumlar
Fakat diğer yandan, şimdilerde ekranları istila eden yerli dizilerin de Emrah filmlerinden pek farkı yok. Bol acılı çiğ köfte tadında hepsi. Bildiğim kadarıyla özellikle ev hanımları çok sıkı takipçisi bu dizilerin.
""ne bakıyorsun amca,sen hiç o. çocuğu görmedin mi "" diyeceğine emrah;ona başka şeyler söyletilebilirdi :))
biraz daha seviye yani ama bakış açın farklı düşünmeye değer..