Sevgi bencilliktir demiştim bir zamanlar. Arkadaşlarım karşı çıkmışlardı. Gel gör ki yine söyleyeceğim dünyadaki en bencil duygudur sevgi. Sevgi insanın kendisindekini sevmesidir. Ben seni severken aslında sana atfettiğim anlamları severim, baktığım maddi güzelliği değil gördüğüm mana güzelliğini severim. Seni görmek istediğim gibi görür, sevmek istediğim gibi severim.
Bana sevmekle alakalı bahsettiğin her şey senin için önemli durumlar benim için değil ki. Öyle ya da böyle farklı yaşantıların ürünüyüz ve farklı süreçlerde farklı şekillerde yontularak törpülenerek oluştu kişiliğimiz, bakış açımız, sevgi anlayışımız. Buna rağmen benim tıpkı senin gibi sevmemi nasıl beklersin?
Sadece kendim gibi seviyorum diye yediğim azarlardan sonra yediği tokatın niye olduğunu bilmeyen çocuk gibi mahzun ve ağlamaklı oluyor sevgim. Seni daha çok sevmek istiyorsa da sevdiği zaman anlaşılmadığını anlıyor ve huzursuzlanıyor. Neticede sen nasıl sevmesi gerektiğini anlatıyorsun ama gel gör ki gönül bu bildiğini okuyor. Yine kendisi gibi seviyor ama sen onu bu şekilde sevmiyorsun.
Bunlarda bir yana seven insan şunu yapar cümlesi aptalca bir cümle. Seven insan kendisi nasıl biliyorsa öyle yapar arkadaşım. İçinden geldiği gibi sever ve o zaman değerlidir yaptıkları. Senin istediğin gibi, söylediğin gibi seviyorsa dur bir düşün ve şunu anla o adam veya kadın seni sevmiyor sadece senin gönlünü yapıyor.
Bırak seni kendi istediği gibi sevsin. Yok eğer O'nun sevme şekli hoşuna gitmiyorsa bırak o zaman. Seni senin gibi sevecek birisi olmayacak bunu farket artık çünkü kimse sen değil! Hiç kimse senin anladığın gibi anlamayacak sevgiyi çünkü kimse sevgiye bakışı sen gibi değil!
Biraz birbirinizi rahat bırakın, istediği gibi sevsin herkes nasıl değer vermek istiyorsa öyle değer versin ve sadece içinden geldiği şekilde sevsin seni. İşte o zaman gerçek sevgiyi tadacaksın ve ne demek istediğimi anlayacaksın.
*Bencilce sevdalarda bir ömür mutlu olmanız dileğiyle...
Yorumlar